the voices

maður veit stundum ekki hvort rétt sé að hlæja eða gráta þegar fólk sér skrattann í hverju horni. nú er klámskrattinn vinsæll.

stundargeðveiki og móðursýki eiga ekkert skylt við hugmyndina að baki femínisma. það er leiðinlegt þegar veikir einstaklingar gefa slíkt í skyn með skoðunum sínum.

hér eru nokkrar klámmyndir*:

hæ krakkar sjáið þið rassinn minn?

barnaperrinn og leikfangið hans?

stellingin, svipurinn - beint úr klámmyndum?

klámglenna, gleitt glenna graðir sig?

hæ Lína, ég sé að þú ert með munninn opinn. á ég að stinga þessum víbrador í þig?

* miðað er við nýtilkomna skilgreiningu á klámi sem komin er frá einstaklingi sem varla er heill á geði.