"Fate is never too generous—even to its favorites."

kláraði nýlega að lesa bók eftir austuríska gyðinginn Stefan Zweig, Den evige Broders Øjne. hafði áður lesið hana í íslenskri þýðingu - hún er betri á dönsku.
merkileg saga sem fær mann til að hugsa, samt aðallega um það hvað aðalpersónan, Vitara, er mikill vitringur en um leið algjör auli. óheppnin eltir hann í formi auga bróður hans sem Vitara hafði orðið á að drepa og honum gengur æði erfiðlega að lifa í sátt við og án þess að valda öðrum mönnum skaða. Manntaflið hans Zweig er með eftirminnilegri bókum sem ég hef lesið, en hann missti sig svolítið þegar hann fór að skrifa helgisögur.

Zweig var ekki sá heilbrigðasti sjálfur og hann lést fyrir sjálfs síns hendi í Brasilíu eftir að hafa flust þangað í WWII. hann var handviss um að nasistar ættu eftir að taka yfir heiminn og væru á eftir honum persónulega. konan hans var fór með honum í þessa síðustu ferð.
“The idea of Jewish unity, of a plan, an organization, unfortunately exists only in the brains of Hitler and Streicher.”
Against my will, I became a witness to the most terrible defeat of reason and to the most savage triumph of brutality ever chronicled ... never before did a generation suffer such a moral setback after it had attained such intellectual heights.