californiaaaaa

ætli maður sé með Stokkhólmseinkennið ef maður vill helst ekki hætta að vera í skóla?

tjah!

sú löngun er a.m.k. mjög almenn. hins vegar bý ég yfir sérstökum vilja til þess að a.m.k. klára þessa ritgerð.

og þið vitið hvað sagt er:

lex specialis derogat generali

***

ég á vinkonu sem er frá landi jólasveinsins. ég ætla að tala um hana án þess að hún fatti það, því verð ég að tala svolítið óskýrt. hún skilur nefnilega sænsku.

ég hitti hana þegar ég var nýlentur í landi tékksins - internetið var í ólagi hjá okkur báðum og við biðum fyrir utan hjá tölvulúðanum. heilsuðumst og komumst að því að við vorum bæði frá Norðurlöndum. vorum bæði skiptinemar við lagadeild (þeir voru ca. 10 samtals). áttum bæði betri helminga í festum heima (sister in pain hugsaði ég með mér).
bæði tókum við virkan þátt í félagslífinu - héldum auðvitað uppi heiðri norðurlandabúa við ýmis tækifæri.

en svo fór hún að gera hosur sínar grænar fyrir strák frá Hægeníu. það endaði með því að hún dömpaði kærasta sínum til margra ára og hefur lifað hamingjusöm síðan þá með hægenanum. gott hjá henni. ég missti auðvitað þjáningarsystur, en þetta var barátta sem ég þurfti að takast á við einn. ég held ég hafi líka verið aleinn - sambönd brotnuðu eins og ég veit ekki hvað allt í kringum mig, í lastabælinu sem var heimavistin þar sem ég bjó.

góð stelpa. aðeins of dramatísk. líkist svolítið stelpunni úr Appelsínusýslu, þessari sem dó. bloggar hér á útlensku.





þessi enski karlrembu (?) texti er úr bandarískum dómi frá 1875, sem varðaði fyrstu konuna sem vildi verða lögfræðingur þar á bæ.
jedúddamía.