I feel a good moon rising

úr eftirsótta Nordíska kollegíinu hér rétt hjá berast ljúfir minningartónar lagsins Call on me. mjaðmirnar á manni byrja bara ósjálfrátt að hnyklast (hnyklast mjaðmir?).
það er reyndar gamalmennablokk á milli blokkarinnar sem ég bý í og kollegísins, ég vona að gamla fólkið hafi munað að slökkva á heyrnartækjunum.

ég myndi krassa partýið ef ég væri ekki að fínpússa íslenskar dómareifanir í ritgerðinni minni. hún mun auðvitað marka þáttaskil, eins og flest annað sem ég skrifa.í minni famílíu er okkur stundum sagt að fara nær, hann sé ekki eins langur og við höldum.

***
í framtíðinni ætla ég að tala um að berja á bakkafullnum læknum. það er alveg jafn mikil geðveiki að berja á honum eins og að bera (vatn?) í hann.

***
ég ætla nú ekki að ganga svo langt að segja að íslenskir lögfræðistórlaxar séu eins og risaeðlurnar forðum, vel vopnum gæddir en með of lítinn heila. en myndin er góð.